Rreziqet e rrjeteve sociale tek fëmijët dhe të rinjtë – një brez që ka nevojë për ndihmë
Nga Andi Lila
Në një kohë kur teknologjia është bërë pjesë e pandashme e jetës sonë, rrjetet sociale po ndikojnë fuqishëm në mënyrën se si fëmijët dhe të rinjtë rriten, mendojnë dhe ndërtojnë identitetin e tyre. Ajo që dikur ishte një mjet komunikimi, sot është kthyer në një botë paralele, ku gjithçka matet me “like”, “views” dhe ndjekës.
Përdorimi pa kontroll i telefonave po e largon brezin e ri nga realiteti. Fëmijët kalojnë orë të tëra përballë ekranit, duke ndjekur modele jete të rreme që i shtyjnë drejt krahasimeve, pasigurive dhe mungesës së vetëbesimit. Në vend që të luajnë, të lexojnë apo të merren me sport, shumë prej tyre rriten në një botë virtuale ku gjithçka duket perfekte, por në të vërtetë është bosh.
Në këtë realitet, sporti – sidomos futbolli – mbetet një prej mënyrave më të pastra dhe të shëndetshme për të rritur fëmijë me karakter. Futbolli mëson durimin, përkushtimin, respektin dhe punën në grup. Por edhe në fushë, ndikimi i rrjeteve sociale ndihet fort: shumë futbollistë të rinj sot mendojnë më shumë për postimet pas ndeshjes sesa për përmirësimin e tyre në stërvitje.
Rrjetet sociale, nëse përdoren pa maturi, mund të shkatërrojnë përqendrimin, disiplinën dhe pasionin që kërkon sporti. Disa lojtarë të rinj harrojnë se karriera nuk ndërtohet me foto dhe “story”, por me punë, djersë dhe sakrifica të përditshme. Modelet e vërteta nuk janë në ekran, por në fushë – aty ku karakteri, jo filtri, bën diferencën.
Edhe prindërit mbajnë përgjegjësi të madhe. Shpesh, për lehtësi apo mungesë kohe, ata u japin fëmijëve telefona që në moshë të vogël, pa i kontrolluar se çfarë ndjekin apo me kë ndërveprojnë. Një telefon mund të jetë dritare e dijes, por edhe derë drejt botëve të rrezikshme që deformojnë mendjen e fëmijës.
Shoqëria duhet të reagojë. Prindërit, mësuesit dhe trajnerët duhet të bashkëpunojnë për të krijuar një kulturë të re edukimi digjital, ku teknologjia të jetë mjet zhvillimi, jo burim varësie.
Sepse nuk kemi një brez të humbur – kemi një brez që ka nevojë për ndihmë. Një brez që duhet ta udhëzojmë drejt ekuilibrit mes rrjeteve sociale dhe jetës reale, mes botës virtuale dhe vlerave të vërteta që lindin nga sporti, puna dhe respekti.
Siç ka thënë Cristiano Ronaldo, një nga shembujt më të fortë të përkushtimit në sport:
“Jeta nuk është ‘post’ apo ‘like’. Është punë, përkushtim dhe besim tek vetja. Nëse jeton për të impresionuar të tjerët, humbet vetveten.”
