“The Times”: Si po shndërrohet Shqipëria në një destinacion të turizmit elitar?



Nuk është e lehtë të humbasësh pa parë Kepin Merli, i fshehur mes kodrave të gjelbra mbi bregdetin Jon të Shqipërisë. Pasi gjendesh në fund të një rruge me pluhur në majë të shkëmbi, shikon një tabelë që lexon: “Hyrja vetëm me rezervim!”, shkruan e përditshmja britanike thetimes.com në një artikull ku promovohen bukuritë e Shqipërisë.
Edhe kur ndodheni atje si vizitor ditor (kosto 20 euro për person) ose do të kaloni natën, vendi të trasmeton një ndjenjë sekreti.
Makinat e golfit i dërgojnë mysafirët lart e poshtë në një rrugë të pjerrët që të çon në një liman me rërë dhe 24 vila me pishinë të vendosura përgjatë rrugëve me pemë.
Ka edhe rezidenca për shitje dhe dy hotele në zhvillim (një natë ushqimi për gjashtë persona mund të kushtojë pak a shumë 700 stërlina).
Ndërsa në Britaninë e Madhe ka “Soho Farmhouse” dhe “Gleneagles”, në Shqipëri është resorti “Kep Merli”.
Resorti, i cili u hap në vitin 2021 mes qyteteve bregdetare të Sarandës dhe Ksamilit, është i njohur për brigjet e tij të famshme. Këngëtarja anglo-shqiptare Dua Lipa qëndron këtu dhe shpesh dëgjohen zhurmat e helikave të helikopterëve mbi kokë.
Pushuesit dynden në këtë plazh privat, miqësor për ekspozimin për restorantin e tij luksoz me kokteje nga 8-15 stërlina dhe rërën e bardhë.
Nuk është domosdoshmërisht ajo që do të imagjinonit kur mendoni për Shqipërinë, një komb që u shkëput nga bota nga regjimi komunist deri në vitin 1991.
Vitet e fundit, vendi evropian, në kufi me Malin e Zi dhe Greqinë, është bërë trend si një destinacion i lirë bregdetar.
Do të duhej pak kohë që kombi ballkanik të imitonte suksesin e fqinjit të tij grek në fushën e mikpritjes, të cilën duket se Shqipëria se po arrin.
Investitorët po bëjnë gjithashtu hapa përpara: Ivanka Trump dhe Jared Kushner, të cilët kanë kaluar verën duke lundruar jashtë plazheve të Shqipërisë, përflitet se do të ndërtojnë një hotel me markën Aman në Sazan, ishullin më të madh të vendit.
Disa marka ndërkombëtare, duke përfshirë Melia, Radisson, Marriott dhe Hyatt, kanë hapur gjithashtu dyert e tyre dhe një aeroport prej 88 milionë paund që do të hapet në qytetin bregdetar të Vlorës do ta vendosë Shqipërinë në qendër të vëmendjes këtë verë.
Elton Caushi, themeluesi i operatorit turistik Albanian Trip, na tregoi anën më elegante të vendit gjatë një fundjave të gjatë në shtator.
Për vizitën time të parë doja të shihja Shqipërinë me një guidë që e njihte po aq mirë sa Caushi, dhe ai kishte premtuar të na tregonte qytetet e famshme bregdetare të Sarandës, Dhërmiut dhe Ksamilit, si dhe disa vende më të vogla si Gjirokastra.
Mënyra më e mirë për të eksploruar bregdetin është me makinë, megjithëse autobusët janë të disponueshëm, megjithëse rrallë (marrja me qira e një makine kushton rreth 25 euro në ditë).
Gjatë 40 minutave me makinë nga aeroporti i Tiranës në Golem, një qytet turistik në bregdetin qendror të Adriatikut, Caushi ishte i sinqertë për këtë treg në zhvillim.
“Ne jemi një komb ambicioz, por na është dashur të zhvillohemi me shpejtësi për të mbijetuar dhe luksi është një koncept i ri. Hotelet tona më të mira janë krejt të reja, por ata ende po mësojnë. Mendoj se ne e kompensojmë këtë duke e bërë me zemër, me autenticitet dhe kjo është forca jonë’’, thekson ai.
Mbërritëm me kohë për drekë në hotelin ‘’Eter’’, një boutique hotel i drejtuar nga vetë familiarët, i vendosur në bregdetin e qetë të Golemit.
Restoranti i plazhit është i preferuari “i elitës së shoqërisë shqiptare”, thotë Caushi.
Ushqimi këtu ishte i jashtëzakonshëm: levreku në salcë puttanesca, karpacio troftë e Ohrit me shkumë mojito, linguine cacio e pepe (nga 8,50 stërlina) dhe verë e bardhë e shijshme nga Pogradeci në Shqipërinë lindore (3,50 stërlina).
Hoteli ofron dhoma bazë të stilit skandinav. Me çmime që fillojnë nga 75 euro, duke përfshirë mëngjesin, është një vlerë e shkëlqyer,
Kjo ishte një temë e përsëritur gjatë gjithë udhëtimit tonë: hotele luksoze që do të kushtonin katër herë më shumë në Greqi, e kjo për shkak të kostos më të ulët të punës dhe të jetesës në Shqipëri.
Në Dhërmi, një qytet rreth 80 milje në jug të Golemit, u ndalëm për të admiruar qytetin e vjetër me çatitë e tij prej terrakote dhe plazhet e bukura.
Pushues të shumtë shkojnë në Sanur Beach House, një klub plazhi i frymëzuar nga Bali në resortin Empire vetëm për të rritur. Plazhi privat është me guralecë, por deti i pastër dhe restoranti elegant.
“Ne vetëm vitet e fundit kemi filluar të fokusohemi në turizmin luksoz”, thekon Mirela Kumbaro, ministre e Turizmit në Shqipëri.
“Nëse do të kishit vizituar Shqipërinë pesë vjet më parë, nuk do të kishit gjetur asnjë markë ndërkombëtare, por sot është një peizazh shumë ndryshe”, shton ajo.
Ka marka ndërkombëtare, por klientelën më dalluese e gjejmë në hotelet vendase, si Uji i Ftohtës, ku kemi kaluar natën e dytë.
Kjo pronë moderne ndodhet në qytetin malor të Tepelenës, dy orë me makinë nga Dhërmiu, dhe ajo që e bën kaq magjepsëse është atmosfera e saj e qetë dhe luksoze.
Çmimet janë të ulëta për dhoma të ndritshme me pamje spektakolare të maleve dhe lumit Drinos.
Qyteti malor i Gjirokastrës i listuar nga UNESCO, dy orë me makinë në jug të Ujit të Ftohtës, është gjithnjë e më në modë. Këtu, Resorti Kerculla është bërë një pikë e nxehtë për influencuesit falë pishinës së saj infinity me shumë nivele perfekte në Instagram.
Gjirokastra është një model i autenticitetit shqiptar me taverna në rrugët me kalldrëm që shërbejnë ushqim dhe verë të shkëlqyer. Më pëlqeu shumë Taverna Kuka, një restorant në ajër të hapur me shërbim miqësor dhe i dekoruar. Këtu porositëm disa pjata tipike ballkanike: qifqi (topa orizi), dolma (gjethe hardhie të mbushura me mish dhe barishte) dhe oshaf, një ëmbëlsirë e bërë me qumësht deleje dhe fiq.
Nga Gjirokastra vazhdojmë në jug për në Ksamil, në kufi me Greqinë. Udhëtimi 37 milje ishte i bukur, përgjatë rrugëve të lëmuara në majë të shkëmbinjve, midis maleve dhe liqeneve bruz.
Ndalesa jonë e radhës ishte Saranda. Kjo shtrirje e bregdetit jugperëndimor është më shumë jetë nate sesa luks, por ka klube plazhi kudo.
Më elegantet janë Lost Seaside, gjithashtu një hotel dhe restorant i famshëm dhe klubi i pritjes Demi, pjesë e Hotel Demi ku edhe qëndruam .
Atmosfera në Sarandë ishte e gjallë dhe kaluam një mbrëmje argëtuese në breg të detit.
Pushuesit shkojnë në Hotel Harmony, një hotel familjar butik me 16 dhoma të bardha, in njohur për restorantin e tij mesdhetar që shërben pjata të vogla.
Ende e kujtoj orizin e freskët me peshk ton, midhjet e skuqura dhe levrekun e shijshëm të marinuar me salcë portokall.
Sa për plazhet, asnjë prej atyre që vizituam nuk mund të konkurronte me Ksamilin.
Qyteza në skajin jugor të Shqipërisë ishte ndalesa jonë e fundit, përpara se të ktheheshim në Tiranë: gjiret e tij me rërë të bardhë dhe ujëra të kaltra, ishin magjepsës.
Aty gjenden shumë klube plazhi në modë, përfshirë edhe atë të plazhit Principotes me stilin dhe atmosferën e Mykonos.
Përsa i përket hoteleve luksoze, është i lartpërmenduri “Kep Merli”, 15 minuta me makinë në veri të Ksamilit, ku kaluam një mëngjes duke notuar dhe duke u ndjerë mjaft inferiorë krahasuar me pushuesit e tjerë aty pranë, që mbanin çanta luksoze të markës “Chanel”.
Megjithatë, shumica e hoteleve në Ksamil nuk ofrojnë çmime si ato në “Kep Merli”. Edhe fëmijët më mburravecë qëndrojnë në “Arameras Beach Resort”.
Pesë vjet më parë, kjo tokë ishte pyll, tani është një hotel i madh në majë të kodrës me 70 vila, një plazh me rërë që arrihet me karrocë golfi dhe një pishinë pafundësie me buzë të lakuar me pamje nga Korfuzi.
Përveç çmimeve të ulëta dhe resorteve të bukura, ajo që e bën aq mbresëlënëse skenën në lulëzim të turizmit luksoz të Shqipërisë është kontrasti i saj me mënyrën se si vendi ishte nën komunizëm.
Gjatë njërit prej udhëtimeve tona përgjatë bregdetit, Caushi na tha se kur ishte fëmijë në vitet 1980, çamçakëzi ishte i paligjshëm. Por çamçakëzi ishte gjithashtu një simbol statusi për ata që mund ta shtinin në dorë.
Kur Caushi arriti të gjente një çamçakëz të kontrabanduar, ai e përtypi për dy javë derisa u shpërbë, pastaj e mbajti në një gotë me ujë ndërsa flinte dhe e hëngri.
Për Caushin, i cili ka qenë dëshmitar i transformimit të thellë të vendit të tij që nga ditët e kontrabandës së çamçakëzëve, luksi nuk kufizohet vetëm në hotelet e bukura të plazhit.
“Luksi i vërtetë këtu është liria”, thotë ai.

