Të Gjelbrit lanë trekëndëshin e ftohtë në dashuri me të djathtën e fortë të Evropës
Të Gjelbrit u përpoqën të luanin me top. Ata u përpoqën të ishin pragmatikë. Ata u përpoqën të bënin lëshime.
Kjo i la ata të thyer dhe të frustruar.
Tani, grupi progresiv – i cili u rrit pesë vjet më parë para se të zhytej në zgjedhjet e kësaj vere në BE – është zhytur në kërkime shpirtërore, duke u përpjekur të shkruajë ndarjet ideologjike dhe të qëndrojë në lojë.
Këto biseda të ashpra do të shpalosen gjatë tre ditëve këtë fundjavë, ndërsa familja politike e gjelbër evropiane mblidhet në Dublin të premten për një takim vjetor që ka marrë rëndësi ekzistenciale.
Të Gjelbrit e gjejnë veten këtu pasi u mënjanuan pas zgjedhjeve të BE – një periudhë kur grupet politike formojnë koalicione dhe votojnë për një Komisioni të ri Evropian, degën ekzekutive të BE-së në Bruksel. Duke u përpjekur të mbetej relevant, grupi i pakësuar i të Gjelbërve u shfaq si një partner i besueshëm i bllokut tradicional centrist të Parlamentit, i gatshëm të përkulet ndaj politikës nëse do të thoshte të mbyllte të djathtën nga qendra e pushtetit.
Nuk funksionoi.
Në vend që të përqafonte të Gjelbërit, Partia Popullore Evropiane (EPP) e fuqishme e qendrës së djathtë lejoi në pjesë të së djathtës së fortë – pikërisht të kundërtën e asaj që dëshironin të Gjelbërit. Dhe ekzekutivi më i lartë i BE-së, Ursula von der Leyen, një anëtare e PPE-së, emëroi një figurë të djathtë, Raffaele Fitto të Italisë, në një pozicion të spikatur në Komisionin e saj.
Rezultati i ndau të Gjelbrit.
Gjysma e grupit refuzoi të votonte për ekipin e ri të von der Leyen për këtë çështje, pavarësisht nga premtimet e saj të përsëritura për të mos u tërhequr nga objektivat klimatikë. Gjysma tjetër i anashkaloi rezervat e tyre, duke kuptuar se ato premtime vlejnë diçka – dhe gjithashtu vuri në dukje një deklaratë të von der Leyen që premtonte të mbështetej te të Gjelbrit për të ndihmuar në miratimin e legjislacionit./Politico
